Plantacja
Uprawy są ściśle monitorowane zarówno w okresie wysiewów, wegetacji, jak i co do optymalnego terminu zbiorów, od czego zależy m.in. zawartość związków czynnych w surowcu.
Struktura upraw
w obecnym sezonie zdominowana jest przez kozłka lekarskiego Valeriana officinalis i przedstawia się następująco: 19 ha – uprawa kozłka lekarskiego, 2 ha – uprawa melisy lekarskiej Melissa officinalis, 2 ha – uprawa mięty pieprzowej Mentha piperita, 1 ha – uprawa serdecznika pospolitego Leonurus cardiaca, 1 ha – uprawa chmielu Humulus lupulus. Pozostały areał (6 ha) przeznaczono pod uprawę mieszanki strączkowej, by użyźniać glebę.
Uprawa kozłka lekarskiego
prowadzona jest obecnie dwiema metodami – jesienną i wiosenną. Na podstawie obserwacji kozłka lekarskiego sadzonego jesienią 2008 r. można stwierdzić, że intensywny przyrost nowych liści oraz brak występowania chorób i szkodników przyczyni się do uzyskania spodziewanego wysokiego plonu około 2,5 tony suszu z 1 hektara. Kozłek sadzony wiosną rośnie mniej intensywnie, co wpływa bezpośrednio na wielkość plonu. Jednak uprawa kozłka wiosennego jest mniej pracochłonna – ze względu na brak konieczności usuwania pędów kwiatowych. Inną zaletą uprawy wiosennej jest możliwość zbioru korzeni wiosną następnego roku. Korzeń zebrany w tym okresie charakteryzuje się wyższą zawartością kwasów walerenowych w porównaniu z korzeniami zebranymi jesienią. Zbiór roślin liściennych melisy, mięty, serdecznika odbywa się – w zależności od pogody – 2 lub 3 razy w roku. Jeśli nie występują anomalia pogodowe, można liczyć na zbiór 4 do 5 ton suszu z 1 hektara.
Uprawa chmielu
W tym roku, w ramach eksperymentu, założyliśmy hektar chmielnika. Ani Pomorze Gdańskie, ani powiat starogardzki, nie posiadają żadnych historycznych tradycji związanych z uprawą chmielu. Zobaczymy, jakie będą efekty tej uprawy w warunkach klimatu pomorskiego (nasza uprawa położona jest w odległości 40 km w prostej linii od morza).