Nawłoć pospolita

Solidago virga-aurea – Nawłoć pospolita, Nawłoć zwyczajna, Złotnik
Asteraceae, dawniej Compositae – Astrowate, dawniej Złożone

W lecznictwie stosowane jest ziele nawłoci pospolitej – Solidaginis virgaureae herba, zebrane w początkowym okresie kwitnienia i wysuszone w warunkach naturalnych lub w suszarniach w temp. do 40 °C.

Nawłoć pospolita wygląd i pochodzenie:

Bylina występująca w Europie, Azji, Ameryce Pn oraz Afryce, w Polsce pospolity chwast występujący w suchych zaroślach, na polanach i zrębach leśnych suchych lasów, na przydrożach, suchych łąkach i murawach. Łodyga wys. do 100 cm, wzniesiona, z rzadka owłosiona lub naga. Wewnątrz jest pusta, na powierzchni ma czerwone wybarwienia. Liście odziomkowe jajowate lub eliptyczne, zwężające się przy łodydze w oskrzydlony ogonek, brzegi tępo piłkowane. Na środku łodygi liście ogonkowe, natomiast w jej w górnej części bezogonkowe, lancetowate z zaostrzonym końcem. Koszyczki kwiatowe średnicy 5 mm, żółte, złożone z zewnetrznych kwiatów języczkowatych i wewnątrz rurkowatych, zebrane w szczytowe wzniesione wiechy lub złożone grona. Kwitnie VII-IX. Owocem niełupka, z puchem kielichowym, rozsiewane przez wiatr. Kłącze z rozgałęzionego kłącza wyrasta w pierwszym roku wegetacji tylko różyczka liści.

Nawłoć pospolita działanie i zastosowanie:

Surowiec zawiera: flawonoidy pochodne kwercetyny, kemferolu i izoramnetyny, saponiny triterpenowe, związki diterpenowe, garbniki, olejek eteryczny, glukozyd fenolowy lejokarpozyd (mający właściwości moczopędne) i polisacharydy o charakterze fruktanów.

Ziele nawłoci wykazuje działanie:

– Moczopędne,

– Ściągające,

– Przeciwzapalne.

Wewnętrznie jest stosowane przy:

– Stanach zapalnych dróg moczowych,

– Kamicy nerkowej,

– Skazie moczanowej,

– Pomocniczo w chorobach reumatycznych,

– Nadciśnieniu.

Zewnętrznie natomiast:

– Przy trudno gojących się ranach i owrzodzeniach skóry,

– Stanach zapalnych jamy ustnej i gardła.