Jeżówka purpurowa

Echinacea purpurea – Jeżówka purpurowa, rotacznica purpurowa
Asteraceae, dawniej Compositae – Astrowate, dawniej Złożone

Surowiec stanowi ziele i korzeń jeżówki purpurowej – Herba et Radix Echinaceae purpureae, zebrane w okresie kwitnienia (VII-VIII) w drugim i trzecim roku uprawy, przerabia się w stanie świeżym (sok, intrakt) lub suszy w suszarniach w temp. do 45 °C. Korzenie zbiera się jesienią, a następnie po oczyszczeniu, umyciu i pocięciu suszy się w suszarniach w temp. do 50 °C.

Jeżówka purpurowa wygląd i pochodzenie:

Bylina występująca w Ameryce Pn., w Europie i Azji jako roślina uprawna i ozdobna, także w Polsce. Wymaga gleby żyznej, zasobnej w wilgoć, odkwaszonej. Rozmnażana z nasion. Łodyga wysoka do 60-180 cm, wzniesiona, pojedyncza, ulistniona skrętolegle. Liście górne, siedzące, lancetowate, całobrzegie lub grubopiłkowane, po obu stronach szorstkie. Liście dolne długogonkowe, jajowate, jajaowatolancetowate. Koszyczki kwiatowe duże na szczytach pędów. Kwiaty języczkowate, purpurowobrunatne. Kwitnie VII-IX.

Jeżówka purpurowa działanie i zastosowanie:

Ziele zawiera: pochodne kwasu kawowego (kwas kawoilowinowy i małe ilości kwasu cykoriowego), flawonoidy pochodne kwercetyny i kemferolu, polisacharydy, ślady olejku, poliacetyleny, alkiloamidy i alkiloaminy, ślady nietoksyczno alkaloidów pirolizydynowych. Wyciągi z jeżówki wzmagają naturalną odporność organizmu. Preparaty, w skład których wchodzą wyciągi wodne, alkoholowe lub stabilizowany sok ze świeżych roślin, są stosowane zewnętrznie: przy trudno gojących się ranach, egzemach, łuszczycy oraz wewnętrznie: profilaktycznie i leczniczo w chronicznych zakażeniach dróg oddechowych, grypie, zapaleniu stawów, pomocniczo w leczeniu przerostu gruczołu krokowego i chorobach nowotworowych. Jeżówka wchodzi w skład wielu preparatów homeopatycznych.