- Wg alfabetu
- Układ moczowy
-
Układ pokarmowy
- Nieżyty przewodu pokarmowego
- Zaparcia
- Działanie osłaniające błonę śluzową przewodu pokarmowego
-
Zaburzenia trawienne, schorzenia przewodu pokarmowego
- Chmiel zwyczajny
- Cykoria podróżnik
- Kruszyna pospolita
- Senes ostrolistny, Senes wąskolistny
- Glistnik jaskółcze ziele
- Bobrek trójlistkowy
- Bylica piołun
- Czosnek pospolity
- Goryczka żółta
- Kocanki piaskowe
- Imbir lekarski
- Karczoch zwyczajny
- Kminek lekarski
- Kolendra siewna
- Krwawnik pospolity
- Lebiodka pospolita
- Dziurawiec zwyczajny
- Lubczyk ogrodowy
- Lukrecja gładka
- Melisa lekarska
- Mięta pieprzowa
- Mniszek lekarski
- Ostropest plamisty
- Arcydzięgiel lekarski
- Perz właściwy
- Chaber bławatek
- Anyż biedrzeniec
- Biegunka
- Układ oddechowy
- Układ nerwowy
- Układ krążenia
- Układ odpornościowy
-
Układ mięśniowo-szkieletowy
- Dermatologiczne
Krwawnik pospolity
Opis
Achilllea millefolium – Krwawnik pospolity
Asteraceae (dawniej Compositae) – Astrowate, dawniej Złożone
W lecznictwie stosowane są ziele krwawnika - Millefolii herba, kwiat krwawnika – Millefolii flos oraz liść krwawnika - Millefolii folium. Ziele i kwiat krwawnika zbierane są w początkowym okresie kwitnienia i wysuszone w warunkach naturalnych lub w suszarni w temp. do 35 °C. Liść zbiera się od VI-IX i suszy w warunkach naturalnych.
Wygląd i pochodzenie
Krwawnik pospolity występuje prawie w całej Europie, również w Ameryce Pn., w Nowej Zelandii i pn. Australii; w Polsce spotkać go można na suchych łąkach, miedzach i przydrożach. Roślina silnie aromatyczna, omszona. Osiąga wysokość 50–80 cm. Czasem tworzy niewielkie kępy. Cała roślina jest miękko, wełnisto owłosiona. Łodyga wys. do 80 cm, prosta, słabo rozgałęziona, o silnym zapachu. Liście ciemnozielone, w zarysie wąsko lancetowate, podwójnie lub potrójnie pierzaste, wiosną przy ziemi tworzą gęste rozetki, na łodygach rozmieszczone są rzadko. Liście odziomkowe ogonkowe; liście łodygowe siedzące i o połowę węższe. Kwiatostan baldachokształtny, szczytowy, złożony z koszyczków. Kwiaty języczkowate białe lub bladoróżowe, kwiaty rurkowate brudnobiaławe. Kwitnie VI-X. Owocem spłaszczona niełupka, srebrzystoszara, wąsko oskrzydlona.
Działanie i zastosowanie
Ziele zawiera: do 1,5% olejku, seskwiterpeny typu gwajenolidów i eudesmanolidu, flawonoidy (pochodne apigeniny, luteoliny, kwercetyny), achilleinę i betainę, garbniki, związki mineralne, w tym sole manganu.
Głównym składnikiem olejku jest chamazulen (do 40%), ponadto występują: alfa i beta-pinen, borneol, octan borneolu, cyneol, kariofilen.
Kwiat krwawnika zawiera więcej olejku, liść – garbników i flawonoidów.
Olejek ma właściwości:
► przeciwzapalne (chamazulen),
► odkażające, przeciwgrzybicze (chamazulen, terpeny).
Związki gorzkie i olejek pobudzają łaknienie i wydzielanie żółci, garbniki natomiast działają ściągająco.
Ziele krwawnika znajduje zastosowanie:
► w chorobach przewodu pokarmowego,
Ziele pobudza również czynności wydzielnicze przewodu pokarmowego, wzmaga wydzielanie soków trawiennych i żółci. Obecnie stosuje się je wewnętrznie głównie w zaburzeniach żołądkowo-jelitowych objawiających się brakiem apetytu, wzdęciami, kurczami jelit, niestrawnością oraz, ze względu na działanie przeciwzapalne, w chorobie wrzodowej. Dawniej sporządzano napar na krwotoki wewnętrzne.
► jako lek przeciwzapalny, odkażający, żółciopędny (w postaci wyciągów, również z kwiatów).
Krwawnik można też stosować zewnętrznie w celu łagodzenia stanów zapalnych skóry i błon śluzowych oraz na rany, aby przyspieszyć gojenie.
Silniejsze od ziela działanie przeciwzapalne i rozkurczające wykazuje kwiat krwawnika, ponadto działanie przeciwkrwotoczne można przypisać wyciągom z liści oraz soku ze świeżego ziela.