Phaseolus vulgaris – Fasola zwyczajna
Fabaceae (Papilionaceae) – Bobowate (dawniej Motylkowate)
W lecznictwie stosowana jest wysuszona owocnia fasoli z roślin o białych kwiatach – Pericarpium Phaseoli sine semine.
Fasola zwyczajna wygląd i pochodzenie:
Roślina jednoroczna. Uprawiana w wielu krajach świata, w tym również w licznych odmianach w Polsce. Pochodzi z Ameryki Pd. i Środk. Wrażliwa jest na przesuszenie, wymaga stanowisk słonecznych. Łodyga wys. do 30-50 cm (odmiany karłowate) lub do 4 m dł. (odmiany tyczkowe). Liście duże złożone z trzech listków sercowatych; kwiaty białe, żółtawe lub fioletowe. Kwitnie VI-IX. Owocem strąk dł. 6-30 cm.
Fasola zwyczajna działanie i zastosowanie:
Surowiec zawiera: aminokwasy, cholinę, trygonelinę, alantoinę, kways pipekolinowy i traumatynowy, flawonoidy, sole mineralne.
Owocnia jest składnikiem mieszanek ziołowych o działaniu moczopędnym, a także preparatów wspomagających leczenie cukrzycy i chorób metabolicznych typu otyłość czy łuszczyca.
Jedna filiżanka naparu z owocni fasoli odpowiada 3 jednostkom insuliny, jednakże związek wykazujący to działanie nie został poznany.
Suszone i zmielone na mąkę nasiona fasoli znajdują zastosowanie przy leczeniu egzemy, ran, oparzeń i odmrożeń. Mączką ową należy po prostu posypać chore miejsce na skórze.
EN